ماجرای واقعی من
از وقتی دختر بچه ی خیلی کوچکی بودم، یادم می آید که در خانه ی مان همیشه دعوا بود.
پدر و مادر به هم بد و بیراه می گفتند و سر بچه ها کشمکش داشتند.

من و خواهر و برادرهایم هم که هیچ راه فراری نداشتیم، گوشه ای کز می کردیم و به سرنوشت مان فکر می کردیم.

دقیقا در اوج روزهایی که دوست هایم در حال عروسک بازی و شادی و بازی بودند، من دایما درگیر کشمکش های خانوادگی مان بودم و الان که بزرگ شده ام، هنوز هم آن روزها را سیاه به خاطر می آورم.

تصمیمی به قصد فرار
۱۸ساله که شدم تصمیم گرفتم به موجه ترین شکل ممکن یعنی قبولی در دانشگاه، از خانه فرار کنم و هر طور شده از خانواده ام دور باشم تا شاید رنگ آسایش و خوشی را حداقل برای چند سال چشیده باشم.

الان بیشتر از ۸ سال است که از خانه و خانواده دورم.
در این مدت سختی های زیادی کشیدم. دوری از خانواده، قربت و تنهایی، فرهنگ جدیدی که هنوز هم با آن خیلی غریبی می کنم.

روزهای سختی که به تنهایی کار کردم و بار زندگی ام را به دوش کشیدم و درس خواندم تا بتوانم به موقعیت اجتماعی خوبی برسم.

فکرش را که می کنم شاید من از جمله شیک ترین دختران فراری باشم که در ظاهر تحصیل کرده و با شان هم به چشم می آیم اما در وجود خودم می دانم که یک دختر فراری ام.

فراری از خانه و خانواده…

بعد از گذشت ۸ سال هنوز هم احساس می کنم هیچ چیز عوض نشده، روزهای تلخ کودکی در گوشم زنگ می زنند و با هر پیامک و تماسی منتظر خبر بدی از سمت خانواده ام هستم.

واقعیت این است که من در خانواده ام غرق شده ام اما از راه دور..

توقعات نوجوانان از والدین
توقعات نوجوانان از والدین
0 دیدگاه/مارس 3, 2021
ادامه مطلب
چرا همه فرار نمی کنند؟
بر اساس آمارهای موجود از دختران و پسران فراری که اکثریت آن ها را قشر نوجوان تشکیل می دهند، به نظر می رسد اشتراکاتی در سیستم خانوادگی آن ها وجود دارد.

بر اساس نظریات روانشناسی، خانواده ی سالم خانواده ای است که متناسب با رشد فرزندان و ایجاد نیازهای جدید، تغییراتی در قوانین و مرزبندی ها ایجاد می کند.

به عنوان مثال اگرچه یک کودک حق ندارد تا دیر وقت بیرون از خانه باشد اما یک نوجوان می تواند تا ساعت ۵ عصر با دوستانش باشد و به خانه نیاید.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-بعد از فرار از خانه به کجا برویم؟